17 juni 2020 | Na 4 coachgesprekken evalueren we samen met haar consulent het coachtraject tot nu toe en hoe het nu met haar gaat. Ze geeft aan dat vooral ons laatste gesprek heel veel met haar heeft gedaan. Ze kwam vrijwel voor het eerst echt bij haar gevoel. Ondanks dat haar hoofd er van alles van vond, lukte het haar om telkens terug te gaan naar haar gevoel.
Het voelen kon ze de weken erna vast houden. Ze was zich niet alleen bewust van haar gevoel, maar durfde haar gevoel en haar behoeften ook uit te spreken naar anderen. Anderen konden niet geloven dat ze dit deed en bleven van haar vragen. Maar ze bleef bij haar standpunt en gaf niet toe aan datgeen de ander van haar wilde (hetgeen ze zelf absoluut niet wilde).
‘In eerste instantie voelde ik mezelf schuldig en egoïstisch toen ik zei waar ik behoefte aan had. Maar al snel verdween dit naar de achtergrond en ontstond er rust.’
Met tranen in haar ogen zegt ze hoe dankbaar ze is dat ze van en bij ons de ruimte krijgt om gewoon ’te zijn’, zonder oordeel en zonder verwachtingen. Ik word ook geraakt, zo blij ben ik voor haar dat ze deze stap heeft kunnen zetten en dat ik hier een bijdrage aan heb kunnen leveren.
Hier doe ik het voor…dankbaar!
Liefs Eefje
